Podróże kształcą, stara prawda pięknie się tu manifestuje. Wprawdzie jeszcze wciąż jestem "w terenie" ale owoce juz się zbiera. Jest pięknie. Na łonie rodzinnym wiele się wyjaśnia, wiele się klaruje. Widać jak bardzo jesteśmy związani ze sobą na wzajem więzami miłości. Widać, że w imię miłości potrafimy robić naprawdę wszystko. Że po to, abyś mógł doświaczyć zła, a później abyś mógł je wybaczyć, ktoś z Twoich bliskich zrobi na prawdę coś strasznego. Wszyscy tu dla siebie na wzajem robimy doskonałą robotę. Gramy wszyscy w grę przypomnienia, której przewodnim tematem jest Miłość.
To jest naprawdę piękne i wyzwalające, że to wszystko co jednak widzimy, te wszystkie straszne rzeczy to jednak tylko i wyłącznie gra naszego ego. Cześć gry i pewne wyrzeczenie, które musiliśmy podjąc aby doświadczyć tego czym nie jesteśmy. To właśnie o to chodzi w życiu i w tej grze aby doświadczyć tego czym nie jesteśmy. Bo za każdym razem gdy upadamy, gdy robimy coś "złego", gdy błądzimy i sprawiamy sobie i innym ból, później stwierdzamy, że to nie my! Że to nie może być prawda, bo tak naprawdę, to wcale tak nie chcieliśmy, że chcieliśmy dobrze, że chcieliśmy aby wszyscy byli szczęśliwi. Że miłość i dobro to jest to czego naprawdę chcemy, że to jest to co wybieramy i w końcu tym się stajemy… Rozpoznajemy, że tak właściwie to nigdy nie przestaliśmy tacy być. Zawsze gdzieś tam w głębi serca tliła się ta iskra dobra, przewodnia myśl, która mówiła nam o tym, że to co jest złe nie jest prawdziwe, że to co doświadczamy jako złe, nieharmonijne wraca do nas i mówi, że to jest do poprawki. Że prawdziwym pragnieniem naszego serca jest czynić dobro, sprawiać, że wszystko się uśmiecha, że cały świat jawi się jako piękna i doskonała konstrukcja i że my jesteśmy jej elementem.
Rozpoznajemy tę jedność, tę świętość i zaczyna się piękne życie. Qrcze, nagle się okazuje, że ono CAŁY CZAS JEST PIĘKNE!
Dobra, kończę, bo Rodzinka mi tu przyszła i pisać nie da 🙂 ale wrcam do domu w czwartek i już będzie intensywniej. 🙂 Nowe plany i nowe przestrzenie się otwierają.
Pozdrawiam 🙂
