Każdy dzień, każda chwila niesie w sobie coś ważnego. Każda jest możliwością i niesie w sobie ziarno Prawdy. Każda chwila jest potencjalnie wolnością i nowym początkiem. Tylko czy my potrafimy ją złapać? Czy potrafimy tak na nią spojrzeć? Czy wiemy, że tak można na nią spojrzeć? Jednym z powodów dla którego prowadzę bloga jest właśnie to, że pozwala mi wczuć się w chwilę obecną. Pozwala mi to pisanie skupić się na czymś konkretnym i jakby przypieczętować to, dokładnie przemyśleć. To jest bardzo ważne, bo zazwyczaj nasze myśli biegną szybko, jedna za drugą i nie wchodzimy w głębsze poziomy tylko ślizgamy się po powierzchni. Nasz umysł nie nastawiony na takie dogłębne rozpoznawanie prawdy – chwili obecnej goni nie wiadomo za czym tracąc tylko czas i energię.
Dziś jest dzień w którym myślałem, że coś się wydarzy. Miałem jakieś oczekiwanie wobec tego dnia ale uciekł mi. Przeleciał gdzieś miedzy kartami i teraz.. nie wiem, może to sumienie mnie skłania do tego bym pisał to wszystko? Wciąż piszę i działam z umysłu… nie czuję tego tak jak by można było. Tak jak czasami tego dnia czułem. Sercem. To jest najwspanialsze uczucie, takie postrzeganie, odczuwanie wszystkiego, rzeczywistości, umysł rzeczywiście sam z siebie jest bardzo niedoskonały ale jak wchodzi we wpółpracę z sercem.. wszystko jaśnieje i staje się piękne.
Nie wiem czy opoluję ten dzień… raczej narazsta we mnie irytacja i zniechęcenie niż jakiś twórzy szał. Chyba jednak zacznę od przekazu. Tak. Od tego powinienem od razu zacząć.
nawet nie wiem czy publikować ten wpis…
