Pozwolić odejść Twojej rodzinie narodzin

Drodzy Przyjaciele, to wielka przyjemność dla mnie móc być znów z wami. Jesteście odważnymi wojownikami.
Wasza obecność w ciele fizycznymdzisiaj na ziemi mówi o wielkiej odwadze jak i gotowości do zmierzenia się z ciemnością zarówno od zewnątrz jak i od wewnątrz, oraz rzuceniu światła na nią, którym jest wasza świad omość. Jesteście wojownikami w sensie duchowym, a wasza broń to współczucie i rozeznanie.
Nikt nie jest w stanie ominąć strachu i iluzji waszej rzeczywistości bez miłości i współczucia. Te niezbędne, głównie żeńskie wartości potrzebują być zrównoważone męskimi wartościami klarowności i rozeznania. Współczucie umożliwia wam uświadomić sobie centrum światła w każdym wyrazie dwoistości, przykładowo rozeznania światła w czyjejś duszy, nawet jeśli dana osoba ma negatywne nastawienie do wszystkiego.
Rozeznanie sprawia, że stajecie się świadomi obecności energii związanych ze strachem i przemocą, co umożliwia wam odstąpić od nich i uwolnić ich z waszego pola energii.

Aby wiedzieć kim jesteście, musicie pozwolić odejść temu kim nie jesteście. Rozeznanie pomaga wam uwolnić to czym nie jesteście. Rozeznanie jest “energią oręża”, energią, która pozwala na utworzenie granic dla siebie, w celu znalezienia swojej własnej drogi. Nazywam to energią męską, która jest nieodzowna dla zrównoważenia właściwości żeńskiego zrozumienia i wybaczenia. Podkreślam w tym przekazie wagę “energii oręża”, ponieważ wiąże się ona ze sprawą, o której będziemy dzisiaj mówili.

Teraz chciałbym ogólnie porozmawiać o waszych związkach z rodzicami i z waszą rodziną, w której się urodziliście. Kiedy wchodzicie na drogę duchowego wzrastania, sprawa ta staje się zajmować dla was ważne miejsce.

Można by dopatrzeć się narodzin w fizycznym ciele jako schodzenie w ciemność, jeśli oddzielicie to od pojęcia grzechu czy poczucia winy. Proces narodzin jest rzeczywiście skokiem w głębię, na który świadomie się zdecydowaliście, jest on częścią wyborów waszej duszy. W centrum swojej duszy zdecydowałeś się wziąć na siebie to obecne wcielenie odczuwając wiarę i wytrwałość konieczne do “spełnienia zadania”. Jednakże w momencie, kiedy wskoczyłeś w ziemskie wcielenie, pozostajesz zanurzony w nie-wiedzy, w stanie czasowej nieświadomości. W chwili wejścia w materię rzeczywistości ziemskiej, twoja świadomość zostaje zawoalowana lub zahipnotyzowana przez pewne złudzenia będące niczym innym, jak głęboko wrośnięte nawyki u większości ludzi na ziemi. Jest to siatka rozpostarta wokół ciebie.

Kiedy wchodzisz w ziemskie życie, pamięć z “drugiej strony” pozostaje wciąż świeża i żywa. Tobie jednak brak jest słów, aby to wyrazić, brak ci sposobu komunikacji na prawdę prostych rzeczy, takich jak bezwarunkowa miłość i bezustanne bezpieczeństwo, gdziekolwiek byś się nie udał. Energia Domu jest wciąż oczywista dla ciebie, tak jak ryba czuje wodę. Ale wówczas wstępujesz w świat fizyczny i w psychiczną rzeczywistość twoich rodziców. Docierając do nich, pragniesz zachować żywe poczucie Domu, ale to zdaje się odcinać, jak siatką wokół ciebie, ta “część ryby” w tobie. To jest dramat narodzin, który ma głębokie aspekty fizyczne i duchowe.

Sieć, która cię łapie jak spadasz, jest głównie tkana przez sposób bycia twoich rodziców, ich sposób patrzenia na świat, wzajemnych relacji, nadziei i pragnień dla ciebie. Kiedy się narodziłeś, masowa świadomość na ziemi pozostawała w kleszczach świadomości opartej na ego, tak, jak jeszcze dzisiaj ma to miejsce. Czasy zmieniają się, ale istnieje coś w rodzaju początkowego etapu, w którym sprawy potrzebują nabrać rozpędu przed zaistnieniem tych prawdziwych zmian, które dopiero nadejdą. Obecnie znajdujecie się na początkowym etapie i wewnętrzna praca, którą robicie jest nieodzowna w tym względzie. Tak więc, kiedy zstąpiliście na ziemię, weszliście w rzeczywistość zdominowaną przez świadomość opartą na ego, co poznaliście za pośrednictwem energii waszych rodziców.

Kiedy wchodzicie w rzeczywistość świadomości opartej na ego, reprezentowanej przez waszych rodziców, napotykacie wiele rozpowszechniających się iluzji, z których pragnę tu wymienić trzy najważniejsze.

1. Utrata mistrzostwa

Pierwsza iluzja jest iluzją utraty mistrzostwa. Iluzja ta sprawia, że zapominacie podczas dojrzewania i jak już osiągniecie wiek dojrzałości, że jesteście Stwórcą wszystkiego, co zdarzyło się w waszym życiu. Większość ludzi nie rozpoznaje, że to, co się dzieje w ich życiu, jest wynikiem ich własnego stwarzania. Często się czują jako ofiary “wyższych mocy” które kształtują ich życie. To oznacza utratę mistrzostwa.

2. Utrata jedności.

Wraz z podłączeniem się do kolektywnej, ludzkiej świadomości przez obserwację zachowań swoich rodziców, zatracacie również poczucie jedności ze wszystkim, co żyje. Podstawowe rozpoznanie “jedności wszystkich rzeczy” powoli zaczyna być odfiltrowywane z waszej świadomości. Jesteście zachęcani do budowy własnego ego. W połączeniu ze świadomością opartą na ego, wszyscy jesteśmy osobnymi bytami, zmagającymi się o własne przeżycie, szarpiąc się o przetrwanie, jedzenie i potwierdzenie. Wyglądamy jak ograniczeni do naszego własnego ciała, zamknięci we własnej psychicznej rzeczywistości, bez prawdziwego i otwartego połączenia z “innym”. Jest to iluzja oddzielenia i tragiczne poczucie osamotnienia, które temu towarzyszy.

3. Utrata miłości.

I wówczas następuje utrata miłości, oznaczająca poczucie bezwarunkowej radości i bezpieczeństwa, które przynależą do każdego z was i stanowią naturalne prawo waszych narodzin. Zstępując na plan ziemski, którego energia miłości nie jest oczywista w ogóle, zaczynasz stopniowo mieszać miłość ze wszystkimi innymi energiami, które nie są miłością, takimi jak podziw, zachwyt, bogactwo czy emocjonalne współuzależnienie. Te mylne pojęcia miłości mają wpływ na wasze związki i w zasadniczy sposób zmuszają do ciągłego poszukiwania za czymś na zewnątrz siebie, celem odzyskania poczucia bezwarunkowej miłości, która tak na prawdę znajduje się głęboko w was.

Jaki wpływ wywierać będą na ciebie iluzje lub straty, którym ulegasz, zależeć będzie od niepowtarzalnej atmosfery twojego domu rodzinnego, jak i otaczającej rodziny. Zasadniczo świadomość rodziców stanowi połączenie ego i serca, strachu i światła. Są pewne obszary, od których rodzice są czasem nawet bardzo uzależnieni, czy przywiązani, ale z drugiej strony, mogą oni być całkiem sporo oświeceni, przykładowo, kiedy cierpieli mocno z jakiegoś powodu, i w wyniku wewnętrznego wzrostu ich serce otwarło się. Utknięcie w złudzeniach świadomości opartej na ego jest zawsze wyjątkowe i zawsze inne dla każdego rodzica jak i rodziny.

Kiedy zstępujesz w specyficzny układ energii, które tworzą twoją rodzinę, twoja świadomość jest szeroko otwarta bez jakichkolwiek

osobistych ograniczeń. Jako dziecko, całkowicie wchłaniasz w siebie energie rodziców, jest to baza wyjścia, która później wywrze głęboki efekt w postaci doświadczeń życiowych. Jeszcze teraz nie ma filtra, dopiero później w okresie dojrzewania zaczniesz stawać się świadomy siebie jako siebie, ponieważ dorastając, świadomość potrzebuje przesiać energie i odkryć, z czym się czuje dobrze i naturalnie, a z czym nie.

Na początku przywiązujesz się bardzo mocno do wzorca twoich rodziców i jak stajesz się starszy, zyskując więcej samoświadomości, zaczynasz zadawać rodzicom pytania z punktu swojego widzenia rzeczy, ponieważ szukasz poczucia identyfikacji siebie. Ten proces psychologicznego wzrastania jest bardzo zbliżony do przejścia od stanu świadomości opartej na ego do świadomości opartej na sercu. Naturalne etapy ziemskiego życia, biologiczne i psychologiczne okresy i cykle połączone są z naturalnymi etapami wzrastania w sensie duchowym. Przejście od ego do świadomości opartej na sercu, często biegnie równolegle, pomijając ograniczjące, pełne lęku energie, kontrolujące twoją rodzinę.

Uraz kosmicznego narodzenia, którego doświadczasz podczas narodzin, jako pojedyncza dusza (zobacz rozdział Cosmic birthing pain, p.121) jest powtarzany do pewnego stopnia za każdym razem, kiedy rozpoczynasz nowe życie na ziemi. W momencie twoich narodzin, rodzice należą już do energii ziemi. Oni są już zaadoptowani do tego wymiaru, jak i praw obowiązujących w nim. Prawa te często ograniczające, są całkowicie nie rozumiane przez dziecko. Zatem rodzice przed dzieckiem prezentują świadomość opartą na ego, która jest energią trzech złudzeń, uformowaną przez nich. Dziecko spotyka się z tym w rodzinnym domu i sposób, w który rodzice zostali uformowani, będzie miało ogromny wpływ na dziecko i na resztę jego życia.

Szczególnie w pierwszych trzech miesiącach, dziecko wchłania bardzo głęboko energię otoczenia. Energie rodziców toną w świadomości dziecka, nieskrępowane przez żadną racjonalną myśl czy obronę. Na swój sposób wciąż ma miejsce “kawałek nieba” w pamięci dziecięcej części świadomości, nie zamieszkałej przez złudzenia, która zna miłość, mistrzostwo jedności – jedni, jako naturalny stan bytu. Ta świadomość zderza się z energiami krążącymi w koło, a opartymi na bazie ego, co doprowadza do głębokiego pełnego bólu konfliktu. Fakt ten może spowodować u dziecka chęć powrotu do “domu”, może spowodować poważny opór życiu już na samym początku. Jest to wciąż powtarzany uraz kosmicznych narodzin.

Jak dziecko daje sobie radę z konfliktem energii? Najczęściej zamyka pewne części siebie. Pewne części dziecięcej świadomości przechodzą w stan ukrycia. Dziecko będzie usilnie starać się dopasować do energii rodziców, dostosować się do nich, ponieważ już od samego początku jest całkowicie uzależnione od nich. Jest teraz bardzo poddatne i ma ogromną potrzebę bycia pielęgnowanym i kochanym przez rodziców. Jego pamięć, jako stan naturalny, jedność, miłość i mistrzostwo staje się prezentem dziecka dla rodziców, ale ci często nie są w stanie otrzymać go ze względu na przebywanie w oddzieleniu, za zasłoną w energii złudzeń. Rodzice zatem, nie są tak na prawdę w stanie przyjąć dziecko.

Rodzice w pewnym sensie są dziećmi również i przechodzili przez ten sam proces. Nie pchają przemocą, ani świadomie w dzieci ich strachów czy iluzji, jednakże, jako dorośli bezwiednie wchłonęli wiele świadomości opartej na bazie ego.

W momencie narodzin dziecka rodzice często doświadczają chwilowego przebudzenia. Patrząc na to niewinne maleństwo wychodzące z macicy, zawierzające siebie światu, tak otwarte i wrażliwe, sprawia ogromne uczucie zachwytu prawie w każdym. Ta święta chwila szeroko otwiera bramy do Domu rodzicielskiej świadomości, a oni – nieświadomie – osiągają boskie źródło w środku siebie, źródło, które jest znane jako bezwarunkowa miłość i jedność. Na chwilę wkraczają w świętą przestrzeń i czują kim są poza iluzją. Często jednak jest to chwilowy stan rozkosznego szczęścia, ponieważ w krótce rzeczy powrócą do “normalnego stanu.” Ich zwyczaje, myślenia i odczuwania wrócą do wzorców, które stosowali dotychczas. I tak otwarcie świadomości na bazie serca, ponownie ulega zamknięciu.

I co dzieje się z dzieckiem, które rośnie? Większość z nich wybiera tak mocne zaadoptowanie ram rodzicielskich kompetencji, że sami tracą kontakt z oryginalną energią własnej duszy, której byli świadomi na początku inkarnacji. W pierwszej fazie życia (do okresu dojrzewania) są tak bardzo zaangażowani w skupianiu się na świecie i otrzymywaniu miłości i uwagi od swoich rodziców, że zapominają, kim na prawdę są.

Jaki to ma wpływ na dziecko? Dziecko ma nie pohamowaną tęsknotę za miłością i bezpieczeństwem i kiedy to zderzy się z pełnymi obaw, zblokowanymi częściami energii rodziców, stanie się to dla nich niezrozumiałe. Dziecko doświadczy bólu i poczucia porzucenia, ale postara się ukryć te doznania przed samym sobą, ponieważ są one zbyt bolesne, szczególnie kiedy dziecko jest w stanie nadmiernej nadwrażliwości i otwarcia.

To, co dziecko zrobi, to spuści zasłonę i wytworzy iluzoryczne obrazy miłości. Aby przetrwać emocjonalnie, dziecko pozwoli sobie na dezorientację przy pomocy utworzenia fałszywego obrazu rodziców, ponieważ jeśli bezwarunkowa miłość nie jest możliwa, uwarunkowana miłość będzie lepsza niż żadna. Zazwyczaj dziecko będzie robić wszystko, aby otrzymać miłość i bezpieczeństwo, które potrzebuje i pamięta z Domu. Tak więc, będzie mylić złe energie miłości. Na przykład nie rozróżni miłości od rodzicielskiej pochwały odnośnie pewnych osiągnięć. Lub emocjonalnej potrzeby rodzica wobec dziecka.

Kiedykolwiek dziecko osiąga coś, co wprawia rodziców w dumę, jest chwalone, może poczuć otwarte serce z powodu bycia lubianym i docenianym, ale jeśli rodzicielska duma nie pochodzi ze źródła prawdziwego zrozumienia dziecka, jeśli nie jest oparta na tym, co wynika z prawdziwych uzdolnień dziecka, ale co ludzie oczekują od dziecka, wówczas duma staje się trucizną, ponieważ dziecko jest nagradzane za czyny w odniesieniu do zewnętrznych standardów, tymczasem miłość znaczy, żeby wejść w kontakt z dziecka wewnętrznymi standardami – co one chcą osiągnąć w tym życiu dla siebie. Kiedy uwaga będzie skupiana wciąż na zewnętrznych osiągnięciach, dziecko będzie fałszywie kierowane ku rozumieniu, że osiągnięcie równa się miłość, osiągnięcie oznacza miłość, wówczas, będzie wzrastać w przekonaniu poczucia winy, kiedy nie robi tego “co jest właściwe”, albo co powinno robić, w odniesieniu do zewnętrznych standardów. Jako dorosłe, dzieci takie mogą stać się kimś, kto nie rozpoznaje przekraczania granic, albo kiedy pracują zbyt ciężko. Wciąż odczuwają, że stale muszą coś osiągać, nie rozumiejąc, dlaczego praca ponad siły stała się uzależnieniem.

Następnym wypaczeniem prawdziwej energii miłości jest, kiedy dziecko zaczyna mieszać miłość z emocjonalnym uzależnieniem. Wiele dzieci czuje się kochanymi, kiedy czują, że są potrzebne rodzicom. W rzeczywistości, odczuwają dziurę w sercu rodzica, dziurę z powodu, że rodzice nie opiekują się należycie sobą i kiedy dziecko w to wchodzi, oferuje siebie na zastępczego rodzica. Szuka, jak dostarczyć miłości i wsparcia, których brakuje rodzicom. W ten sposób dziecko stara się zadowolić rodziców, aby otrzymać miłość, której tak bardzo potrzebuje. Wiadomo, że ten sposób postępowania nie jest miłością. Jest to niebezpieczna plątanina energii, która przyczyni się do stworzenia wielu, wielu trudności w okresie późniejszym, zarówno pomiędzy dzieckiem a rodzicami, jak i w partnerskich związkach, w które dziecko wejdzie już jako osoba dorosła.

Wielu rodziców doświadczyło braku bezwarunkowej miłości w ich własnym okresie dzieciństwa. Oni również nie byli prawdziwie przyjęci przez ich rodziców. To pozostawiło w nich głęboko osadzony ból oraz poczucie porzucenia. Kiedy mają własne dziecko, przyjmują je z mieszanymi sygnałami. Z jednej strony jest w nich najprawdziwsza miłość, z drugiej podświadoma potrzeba, aby “zrekompensować straty”. Często rodzice usiłują uleczyć własne emocjonalne rany przez związek z własnym dzieckiem. Kiedy robią to nieświadomie, używają dziecka jako zastępcę rodzica – dziecko musi dać im miłość, za którą oni tak boleśnie tęsknili w ich własnym dzieciństwie.

Kiedy tak się dzieje, informacje typu: “Kocham ciebie” czy “potrzebuję ciebie” stają się dla dziecka całkowicie nieczytelne. Energia dziecka nie będzie należeć do niego więcej, ponieważ będzie wysysana przez potrzeby rodzica, ale fakt ten dla dziecka będzie całkiem miłym odczuciem! Dostarczy bowiem poczucia fałszywego bezpieczeństwa, które z czasem, kiedy dziecko stanie się dorosłe, umocni poczucie, że jest ono głęboko kochane przez kogoś, podczas, kiedy jego energia będzie wysysana, stając się własnością partnera. Jako dorosła osoba, dziecko poczuje się kochane i doceniane, podczas, kiedy jej wysiłki będą sięgać ostatecznych granic wytrzymałości, aby dać z siebie wszystko, co może dać. Będzie tłumaczyć emocjonalne uzależnienie, nawet zazdrość i chęć posiadania, jako formę miłości, natomiast energie te są tak diametralnie przeciwne. Ta tragiczna utrata siebie rodzi się z połączenia miłości i potrzeby.

Dotychczas powiedziałem, że kiedy przychodzicie na ziemię jako dziecko, zanurzacie się w “ocean zapomnienia”, siatkę złudzeń, która na początku wydaje się związywać was bardzo dokładnie. Jednak z poziomu duszy, świadomie pozwalacie sobie być zmyleni. Głęboko w sobie kiedy inkarnujecie na ziemi, wierzycie, że znajdziecie rozwiązanie i drogę wyjścia. Jest to wasze zadanie, misja, znaleźć drogę wyjścia z iluzji i sprowadzić “energię rozwiązania”, energię miłości i przejrzystości dla tego świata, energię, która stanie się dostępna dla innych.

W pewnych okresach życia nadarzą się okoliczności i możliwości, które pomogą wam wypełnić misję. Dorastając, będziecie spotykać pewnych ludzi, czy sytuacje, które zaproszą was lub stworzą sytuację, abyście odkryli, kim jesteście. Będziecie delikatnie popychani, albo, jeśli jesteście uparci, będziecie przemocą prowokowani przez życie, aby “rozwiązać węzeł”. Potrzebujecie uwolnić fałszywe wizje miłości, które stanowią część waszego wychowania, część energii waszych rodziców. Może to wywołać kryzys związany z identyfikowaniem siebie, podobny do tego, co zostało określone w pierwszej części książki jako pierwszy etap w przemianie od ego do serca. Może wyglądać, że nic juz nie jest pewne, jak dotąd i że wszystko w co wierzyliście, nadaje się do ponownej kontroli. Z pewnością wasza dusza będzie robić wszystko, co możliwe, aby przyprowadzić was do Domu. Nieustannie będzie pukać do drzwi tak długo, aż otworzysz i staniesz się wolny.

Główne wydarzenia w życiu będą zawsze zmierzać w kierunku złożenia oferty z możliwościami wzrastania, celem powrotu do stanu kim jestem. Ale to wymaga odwagi i decyzji dotarcia do na samo dno, aby odzyskać energie nowo narodzonego dziecka, nie skażone iluzją utraty mistrzostwa, miłości i jedności. Przez chwilę znajdziecie siebie w opozycji do prawdziwej energii duszy, co może być mylące. Dusza może wydać się kapryśnym gościem, w porównaniu z tym do czego była przyzwyczajona zarówno w świecie jak i w rodzinie.

To wymaga zaangażowania obu, męskiej energii samoświadomości i rozeznania, jak i żeńskiej energii miłości i zrozumienia, aby uwolnić

siebie od świadomości opartej na ego. W związku z rodzicami, rozpoznanie znaczy, że ty dystansujesz się od energii pełnych ograniczeń i strachu, którymi cię karmiono. Pamiętaj wagę znaczenia “energii oręża”, o której mówiłem na początku. Aby uwolnić się od rodziny narodzin w sensie duchowym, potrzebujesz rozróżnić między ich energią a twoją własną – jak również potrzebujesz “przeciąć połączenia”, które ograniczają i duszą cię.

Przede wszystkim nie chodzi o to, abyś okazywał złość, czy niezadowolenie twoim rodzicom, albo też mówiąc im, gdzie popełnili błąd względem ciebie. Dobrą rzeczą może być, aby czasami w klarowny sposób, wyrazić swój punkt widzenia co czujesz i co chcesz powiedzieć na ich temat. Jednakże w wielu wypadkach, oni mogą nie być w stanie zrozumieć, co ty usiłujesz im przekazać. Oni po prostu mogą nie rezonować z tą częścią ciebie, która jest “inna” lub też z ich własnym postrzeganiem życia. Uwalniając powiązania z rodzicielską energią oznacza przede wszystkim uwolnić energię z twego własnego umysłu i emocji. Wiąże się to z wejściem w siebie i odnalezieniem do jakiego stopnia bez zastrzeżeń, żyjesz złudzeniami, w które wierzą rodzice, do jakiego stopnia bez zastrzeżeń żyjesz ich nakazami i zakazami, które oparte zostały na strachu i osądzaniu.

Kiedy tylko przekonasz się i pozwolisz temu odejść, staniesz się wolny, aby wybaczyć im i wtedy prawdziwie “opuścisz rodzinny dom”. Stanie się tak, jak tylko przetniesz więzy na wewnętrznym poziomie, a biorąc odpowiedzialność za swoje własne życie, prawdziwie pozwolisz swoim rodzicom żyć. Jasno powiesz “NIE” ich strachom i iluzjom (oręż rozeznania), a jednocześnie odkryjesz, że twoi rodzice nie identyfikują się z ich strachem i obawami. Oni również są dziećmi Boga starając się wypełnić misję ich duszy. Kiedy tylko to odczujesz, poczujesz ich niewinność i możesz im wybaczyć.

W pewnym sensie stałeś się ofiarą swoich rodziców w dzieciństwie, ponieważ oni reprezentowali świadomość opartą na ego. Przez pewien okres, częściowo żyłeś w oparciu o ich złudzenia. Jako dziecko nie miałeś wyboru, jednakże przekroczyć poczucie bycia ofiarą jest jednym z największych przełomów, których możesz dostąpić w swoim życiu. To sprawia, że stajesz się wolną osobą potrafiącą rozeznać głęboko osadzone w sobie wzorce energetyczne z dzieciństwa i świadomie zdecydować, które ci służą, a którym lepiej pozwolisz odejść. To jest Mistrzostwo.

W efekcie nie przyswajasz już więcej podświadomie życzeń i tęsknot twoich rodziców, kiedy oni nie są już twoją własnością. W tym samym czasie, ty również nie stawiasz już więcej oporów przeciw nim. Możesz patrzeć teraz na fałszywe zdarzenia, które oni tobie oferowali, jako już do ciebie nie należące. Nie ma potrzeby osądzać rodziców za wprowadzenie zamieszania w twoje życie. Możesz kochać i rozeznawać jednocześnie.

Można powiedzieć tak, że rodzice przedstawiają ci świadomość opartą na ego, a ty wykraczasz poza nią również przez nich, pozwalając odejść rodzicom w miłości i wybaczeniu poprzez rozpoznanie siebie, jako niezależny mistrz, którym jesteś.

Lightworkers i ich rodzice (Lightworker- Pracownik światła)

W tym miejscu chę porozmawiać o lightworker duszy w odniesieniu do jego lub jej rodziny. Lightworkers często niosą ze sobą dodatkowe zadanie w związku z ich rodzicami, czy rodziną narodzin. Kiedy przychodzą na ziemię, Lightworkers mają specyficzną skłonność ku przebudzeniu, do wyzwolenia się ze świadomości opartej na ego i do zasiewania ziaren Świadomości Chrystusowej na ziemi. Bardziej, niż inni lightworkers pragną nauczać i leczyć, pomagając im wzrastać w kierunku świadomości na bazie serca.

Z tego powodu, wiele lightworker dusz wybiera urodzić się w rodzinach, czy u rodziców, którzy mocno osadzeni są w świadomości na bazie ego. Ponieważ intencją lightworker jest rozbić zastane, pełne zaparcia energetyczne wzorce, są oni przyciągani jak magnesy do “problematycznych sytuacji” w których energia jest nieruchoma, jak ślepa uliczka. Lightworker wstępuje w stan odpowiedniej świadomości, w odpowiednie poczucie ducha, które sprawia, że jest “inny”, nie pasujący do ambicji i oczekiwań rodziny. Dziecko lightworker, przez swoją osobowość, czy wyrażanie swojej prawdy, będzie w jakiś sposób stawiać rodzinie wyzwania, odnośnie jej podstawowych założeń życia.

Ono intuitywnie zrobi wszystko, aby znów poruszyć energię.

Dusza lightworker za wszelką cenę pragnie służyć rodzicom i rodzinie, w zamian może być traktowana, jak czarna owca. Kiedy wewnętrzne piękno i czystość dziecka lightworker nie zostanie rozpoznane, jako takie, wówczas dziecko często na jakiś czas gubi się w emocjach samotności a nawet w depresji.

Kiedy dzieci te zaczynają swoje życie na ziemi, mają głęboko w sobie pewność, że odnajdą drogę wyjścia, przez obejście ograniczonej energi rodziny ich narodzin. Jakkolwiek, kiedy one rodzą się na ziemi i rosną, tak samo podlegają prawu, jak każde inne dziecko. Jednak w określonych momentach przeżywają głębiej i boleśniej dezorientację, niż każde inne dziecko. Ponieważ są bardziej świadome duchowo i jako starsze dusze od dusz rodziców, stają się bardzo świadome, że “coś nie jest w porządku” odnośnie energii otoczenia. Na poziomie wewnętrzym energie zderzają się z energią rodziców. Nie są w stanie zrozumieć, czy zgodzić się z ich utartymi przez rozum wzorcami postępowania. Ten konflikt powoduje ogromne napięcie wewnątrz ich delikatnego i wyczulonego środka. Dzieci te muszą znaleźć sposób przetrwania emocjonalnie, mocując się z faktem, zarówno ogromnej miłości do rodziców, jak i ogromnej różnicy dzielącej siebie nawzajem. Powoduje to masę problemów psychicznych począwszy od samotności, niepewności i zastraszenia do uzależnień, depresji i samookaleczeń.

Taka podróż nie jest bez ryzyka – na ziemię do miejsc ciemności, gdzie energia jest bez ruchu i wroga. Jest to niebezpieczna misja. Nie zapominajcie, dlaczego nazywam was Odważnymi Wojownikami! To właśnie z tego powodu; jesteście jak pionierzy, którzy ryzykują podróż w nieznane i niebezpieczne rejony. Tam nie ma drogowskazów, ani oznaczeń. Otoczenie, w którym rozpoczynacie swoją podróż jest niegościnne i nie ma nic wspólnego ze znanym wam domem. Musicie stworzyć energie domu dla siebie, wyłącznie ze swojej intuicji i odczuć, jako swój kompas. Jako lightworker, jesteś pionierem, który pragnie przerwać bariery starych, dusznych wzorców myśli i uwolnić zalegającą w nich zastałą energię. Prawie zawsze jesteście pierwsi w swoim otoczeniu, którzy to robią. Nie spotykacie swoich (soul mates) – drugiej połowy duszy, lecz dopiero później. Jest to zmaganie się ze sobą, co znaczy, że stajesz się prawdziwym wojownikiem. Będziesz musiał sam znaleźć drogę wyjścia, a kiedy to już zrobisz, zaczniesz przyciągać podobne dusze do swojego życia, ludzi, którzy staną się lustrzanym odbiciem twego stanu przebudzenia.

Samotna walka, przez którą wszyscy musicie przejść aby odnaleźć swoje światło jest największym obciążeniem dla was. Na poziomie duszy, świadomie wybraliście tą ścieżkę, ale przejść przez nią pod postacią dziecka z krwi i kości, jest sprawą bolesną, która głębokie pozostawia rany. Ostrzegam was, abyście poczuli te rany i rozpoznali ból w sobie, ponieważ tylko przez połączenie się z tym możecie przekształcić i go uwolnić. Z chwilą rozpoznania zranionego dziecka wewnątrz siebie, które dźwigało krzyż samotności na sobie, na swoich kruchych i małych ramionkach, dojdziecie do samego środka swojej walki. Kiedy osiągniecie centrum, rozwiązanie prawie już jest. Potrzebujecie tylko objąć ból swego dziecka, czystą i głęboką świadomością. Ze stanu tej świadomości energia współczucia i głębokiego szacunku dosięgnie dziecko. Podniesiecie wtedy krzyż przez zwykłe bycie ze sobą, prawdziwie kochając i pozdrawiając tą część siebie, która jest “ ta inna”. To jest sposób w jaki sprowadzicie dziecko do domu wypełniając swoja misję, jako pionierzy, którymi jesteście.

Rozwiązując rodzinną karmę

Zadaniem lightworker’ów w odniesieniu do rodziny urodzin jest bycie kim są. Tak postępując, wypełniają swoją misję. Nie jest ich zadaniem zmieniać rodzinę, nie jest twoim zajęciem cokolwiek zmieniać na zewnątrz ciebie. Nie po to tu jesteście, aby świat stał się lepszym miejscem, ponieważ wasze światło będzie świecić ponad nim przynosząc radość i oświecenie również dla innych. Ale nie skupiajcie się na świecie, zarówno na waszej rodzinie, jak i na związku, w który wejdziecie.

Prawdziwa praca polega na pozwoleniu sobie, na odejście kawałków ego, opartych na strachu i iluzji, które jako dziecko wciągnęliście w siebie tak bardzo głęboko. Rozpoznając te energetyczne wzorce, które częściowo stworzyły waszą osobowość oraz uwalniając te części z nich, które nie należą do was, jest nie lada wyzwaniem i głębokim procesem. Można to porównać ze zdejmowaniem kolejnej koszulki cebuli; to jest tak, jakby narodzić się drugi raz.

Podkreślając głęboko ten proces, to drugie narodzenie, nie mam na myśli zniechęcać was. Chciałbym, abyście mieli dla siebie głęboki szacunek. Jesteście najdzielniejszymi wojownikami jakich znam. Jesteście pionierami, którzy rozpalając własne światło w miejscach ciemności i przemocy, ścielicie drogę nowej świadomości na ziemi.

Nie jest waszym zadaniem rozniecać światło w sercach innych. To zależy od nich, czy sami zechcą. Możecie zaoferować iskrę, posłużyć własnym przykładem, ale w żadnym wypadku nie jesteście odpowiedzialni za czyjekolwiek oświecenie. Ważne jest tu podkreślić, szczególnie, jeśli chodzi o Waszą rodzinę. Często, czujecie intuicyjnie jako dziecko i bardziej świadomie jako dorośli, że musicie uratować waszych rodziców przed ich strachem i iluzjami. Często myślicie, że oblaliście ten egzamin. Czujecie, że nie byliście w stanie prawdziwie pomóc waszym rodzicom w sposób, w jaki to spostrzegaliście.

Takie myślenie oparte jest na mylnym postrzeganiu tego, na czym prawdziwie polega pomoc, co oznacza i na czym polega wasze zadanie wobec rodziców. W rzeczywistości sytuacja wygląda następująco: Od momentu waszych narodzin, zaczynacie wchłaniać energie waszych rodziców bardzo mocno, jakby to były wasze. Nie jesteście w stanie z łatwością rozróżnić gdzie wy rozpoczęliście, a oni skończyli. Ponieważ wchłaniacie ich strach i iluzję, wchodzicie w intymny związek z ich emocjonalnymi zmaganiami. Te zmagania mogły być przekazane im przez parę generacji wstecz, jednocześnie z obu stron rodziców. Może tam być karmiczny aspekt, który znaczy, że te same sprawy powtarzane są wciąż od nowa, dopóki “przerwie zaklęcie”. Możecie to nazwać karmą rodzinną. Mogą też być sprawy tyczące się niezrównoważonej energii męskiej lub żeńskiej, energii wynikających ze starych tradycji niewolniczych, sprawy przenikające do pewnych schorzeń, itd. Ten rodzaj karmicznych walk jest rozwiązany wtedy, kiedy energia w zastoju, wewnątrz tej sprawy zostaje uwolniona i nie przechodzi na następną generację. Rodzinna karma zostaje rozwiązana, kiedy przynajmiej jeden członek z rodziny przerywa ciągłość, poprzez uwolnienie siebie, od emocjonalnych zmagań, które jako dziecko wchłonęło i może to nawet pozostawać w jego genach.

Członek rodziny, który “przerwie zaklęcie” robi to pierwszy, pomagając samemu sobie. Dotyczy to bycia skupionym na samym sobie, na swoim własnym wzrastaniu i rozszerzaniu. Ten wzrost i ekspansja wywiera wpływ na “rodzinną energię”. Otwierają się możliwości dla innych członków rodziny, aby również z tego wyjść. Lightworker, który uwolnił się z emocjonalnego zaułka dostarcza energetycznego szlaku innym członkom rodziny. Osiąga to za pomocą pracy wewnętrznej i tego, czym emanuje, ale nigdy przez próby popychania innych do zmiany i pójścia do przodu. Jego propozycja energetyczna oferuje rodzinie narodzin, możliwość zmiany. Jego energia odzwierciedla możliwość zmian u nich i to jest wszystko, co on potrzebuje zrobić.

Od rodziny zależeć będzie, czy zechcą skorzystać. To nigdy nie jest wasza odpowiedziałność, ani duchowa misja, odnośnie czyjejś decyzji, w sprawie zmiany. Możecie uwolnić się od karmicznego obciążenia, którym wasza rodzina was obarczyła i być wyśmianym czy odrzuconym przez nią i wciąż wasza misja jest całkowicie spełniona. Rozwalisz hipnotyczny zastój, trzymający karmiczne wzorce wokół linii rodzinnej, a jeśli masz dzieci, to emocjonalne obciążenia nie przejdą na nie. I to jest to, czego wasza misja dotyczy.

Wyobraźcie sobie, że żyjecie w dolinie, która jest wyschniętym nieużytkiem. Wasza cała społeczność mówi wam, że nie możecie wyjść poza tę dolinę – to wszystko, co jest. Wygląda na to, że pozostałeś jedynym, który pamięta, że gdzieś jest o wiele więcej przepięknych, żyznych miejsc, niż ta. Po wielu namysłach postanawiasz ostatecznie wspiąć się w górę i opuścić dolinę. Wspinaczka pochłania niesamowitą ilość sił i energii. Nie tylko droga jest bardzo stroma, ale brak oznakowania. Kiedy tak się wspinasz, pozostawiasz ścieżkę za sobą. W jakiś sposób wydostajesz się poza dolinę, a przed twymi oczyma rozpościera się krajobraz który wyzwala w tobie radość oraz poczucie rozpoznania. Wiedziałeś, że poza twoim miejscem narodzin, gdzieś tam jest miejsce, które w przybliżeniu odczuwa się jak dom. Spoglądasz z entuzjazmem w dół, patrząc na swoją rodzinę. Chciałbyś, aby do ciebie dołączyli, patrząc z zachwytem na wielką perspektywę. Chciałbyś podzielić się swoim zwycięstwem, ale nikogo tam nie widać w dole, a kiedy zauważysz parę osób, oni całkowicie nie wykazują żadnego zainteresowania twoją podróżą.

Często się tak zdarza duszom lightworkers. Proszę was, abyście nie ubolewali nad stratą waszej rodziny w tej sytuacji. Oferowaliście im wspaniałą propozycję wyjścia z doliny, przetarcie szlaku i odejście. Ten szlak pozostanie tam i jednego dnia będzie komuś potrzebny, komuś kto zechce się wspiąć, aby opuścić tę szczególną dolinę. Szlak ten jest przestrzenią energii, dzięki tobie przetarty dla innych.

To jest budowa tego szlaku, który stał się twoim celem, kiedy się narodziłeś u tych rodziców i w tej rodzinie. Nie jest twoim celem wyprowadzić twojej rodziny ani też dźwigać jej na własnych ramionach z doliny! To nie jest twoim zadaniem. Kiedy kolwiek próbujesz ciągnąć na siłę swoich rodziców, czy rodzinę na to strome wzgórze, utrudniasz swój własny wzrost i stajesz się rozczarowany i zły. To nie jest sposób duchowego wzrastania i alchemi. Ci inni, których kochasz i z którymi chciałbyś dzielić swoje światło, mogą wybrać życie w dolinie przez następny wiek lub dłużej. To zależy od nich. Ale pewnego dnia ich własnego czasu, odkryją mały szlak, który zmierza ku górze i zaczną mysleć: “Hej, to jest interesujące, chodźmy i spróbujmy; nie czuję się tutaj na dole za dobrze”. I ruszą w górę. Rozpoczną swoją własną podróż wewnętrznęgo wzrastania, ich osobistą wspinaczkę w górę ku światłu. I czy to nie jest cudowne, absolutnie cenne, że znajdą oni znaki na szlaku wzdłuż drogi – szlaku, którego będą się trzymać? Będą musieli przejść przez własne zmagania, ale będzie im przyświecać latarnia, przygotowana dla nich, która oświetli ich podróż. Jako pionier przecierałeś tę drogę, dzikie i nieznane terytorium, a droga wyłożona przez ciebie będzie używana z wdzięcznością i szacunkiem.

Stać się prawdziwie wolnym i uzyskać tytuł mistrza, jako niezależny duchowy byt, musisz pozwolić odejść twojej rodzinie narodzin. Musisz pozwolić im odejść jako ich dziecko, ale i również jako ich rodzic. Pozwól mi wyjaśnić to podwójne połączenie. Dziecko w tobie potrzebuje pozwolić odejść nadzieji, że twoi rodzice zaoferują ci bezwarunkową miłość i bezpieczeństwo. To musi powrócić do ciebie po to, abyś pomógł odejść poczuciu złości, smutku i rozczarowania, tym częściom dziecka, które czuje się zdradzone przez swoich rodziców. Jest to część dziecka. Jednakże ty, również potrzebujesz pozwolić odejść tej części siebie, która pragnie być rodzicem twego rodzica. Typowe dla waszych dusz jest to, że w pewnym momencie, kiedy dorastacie, czujecie, jakbyście byli rodzicami rodziców. Ze względu na wasze wrodzone pragnienie nauczania i uzdrawiania oraz rozwiniętą duchową świadomość, często dostrzegacie u waszych rodziców poczucie strachu i złudzeń w tak oczywisty sposób, że natychmiast chcecie to uzdrowić. W ten sposób możecie wejść w konflikt z rodzicami, ponieważ wasze pragnienie pomocy im, często jest mylone z nieświadomą potrzebą bycia rozpoznanym, kim na prawdę jesteście. Innymi słowy, zranione dziecko przemawia przez was, podczas gdzy próbujesz pomagać rodzicom, a to jest przepis na gotowe nieszczęście, kiedy próbujecie pomagać innym przez zranione części w was. Koniec będzie taki, że wy będziecie się czuli bardziej zranieni, a wasi rodzice wściekli lub zdezorientowani.

Pozwolić odejść waszym rodzicom oznacza pozwolić odejść wszelkiemu pragnieniu, aby ich zmienić. Musicie pojąć, że to nie jest wasze zadanie prowadzenia ich dokądkolwiek. Wasza misja polega na zajęciu się sobą, swoją drogą i to jest wszystko. Po tym, jak prawdziwie oddzieliliście się od swoich rodziców, pozwalając na odejście wzajemnego połączenia, zauważycie, że otwiera się nowa przestrzeń między wami a nimi, o wiele bardziej wolna i otwarta. Jeśli rodzice wciąż żyją, związek z nimi stanie się mniej spięty, ponieważ energie pretensji i poczucia winy opuszczą scenę. Z drugiej strony, możecie poczuć, że już nie macie potrzeby tak częstych odwiedzin. Po prostu może zaniknąć potrzeba obopólnego zainteresowania. W każdym przypadku da się odczuć znacznie więcej wolności w tym związku, pozwalając wam na wasze wolne wybory życiowe, bez potrzeby wydawania zgody rodziców, czy też skłonności do gniewu i złości, jeśli oni nie zgadzali się z tobą.

Teraz, w waszym życiu, możecie zbliżyć się do osób należących do waszej “duchowej rodziny”. Wasza duchowa rodzina nie ma nic wspólnego z biologią, genami, czy spuścizną.

Jest to rodzina pokrewnych dusz. Często znasz ich z poprzednich wcieleń, w których wiązała was przyjaźń, miłość lub wspólna misja. O wiele łatwiej jest być z nimi, ponieważ dzielicie ze sobą wewnętrzne zamiłowania; należycie do tej samej rodziny. W pewnym sensie przeżywacie wspólnie powrót do domu. To, co na począdku sprawiło, że czuliście się samotnie pomiędzy innymi ludźmi, teraz staje się podstawą waszego połączenia i wzajemnego rozpoznania. Połączenie z waszą duchową rodziną jest prawdziwym źródłem radości w ziemskim życiu. Kluczem do waszego życia jest pozwolić na znalezienie własnej drogi “wyjścia z doliny” oraz rozpoznać światło w sobie. Jeśli jesteście w stanie rozpoznać swoje własne, wewnętrzne światło w środowisku, które nie odzwierciedla wam tego, stajecie się niezależni i wolni. Nie obciążeni karmicznymi aspektami waszej historii, strachami i złudzeniami, które ściągały was w dół, zaczniecie przyciągać związki w wasze życie, związki, które oparte na miłości i szacunku, staną się odzwierciedleniem waszej przebudzonej boskości.

Tłumaczyła: Jaga Fedynkiewicz