..a ziemia toczy swój garb! ..nas, ludzi.. chory spektakl trwa.. a już wydawało się, że coraz bliżej raj.. Nocno-poranne sumienia przebudzenie.. znów nawaliłaś, a miało być tak dobrze.. spowiedź z wczoraj.. Wczoraj – mieszanina nadziei, radości, spotkanie w poszerzonym gronie…

..pojechała sobie paniusia na szkolenie 😉 droga wiodła przez Kutno (nie da się nigdy więcej:)) Pierwsza petla czasu, zaciskająca się na szyi – jestem spóźniona, kurczę – szyciuto przesiąść się na następny pociąg – zdążę czy nie?.. i zabrakło zaufania…

ręce 😉 i nie dlatego, że nie chcą dotknąć, uzdrowić.. chcą dotykać i to nie jeden raz.. pytają tylko – kogo obudzić na ten czas.. i czy ten czas już dla niej, dla niego nastał.. a może to ja tylko jestem.. a inni nie…

..noszę w sobie, w swoim jestem rozmowę z „kinem” dnia.. wieczorem, kładąc się spać, po modlitwie, przed lub w trakcie, albo zapominając o niej zupełnie, chcąco-niechcący łączę się z własnym sercem.. jeśli zapomnę, ono i tak obudzi. Serce nie zapomina,…

… i jak to tak? ..jednego dnia czarna rozpacz, następny dzień to światło i radość i miłość i miód.. no, prawie;) a jest tak, jak to mądrze opisał pewien były Jezuita, a dziś spełniony mąż, ojciec i człowiek – Michał Cz.…

..nikt nie obiecał, że będzie cud-miód, i och i ach, i tylko dobrze – ok.. ale czemu bez przerwy pretensje, ciągłe nie-tak, niedobrze, od dziecka.. ciągłe porównywanie do innych – jaka ona jest ładna, a ona miła, jak ona pięknie…

zmienić swoje życie. Dlaczego?* bo zmiana powoduje wzrastanie..* bo nie chcę już tylko musieć..* bo uwielbiam wolność, którą wybrałam sobie jako 13-latka w słowach zapisanych kiedyś w spalonym pamiętniku:   „ja, współczesna dziewczyna     dziecko marzeń, przestrzeni    taka już pozostanę    nic…